Τα εντερικά παράσιτα είναι η μάστιγα της σύγχρονης κοινωνίας. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, σχεδόν κάθε δεύτερο άτομο είναι ο ιδιοκτήτης αυτού ή εκείνου του πλάσματος, κρυμμένο στον αυλό του εντέρου. Μιλάμε τόσο για έλμινθους - παρασιτικά σκουλήκια, όσο και για τους απλούστερους μικροοργανισμούς αόρατους στο συνηθισμένο μάτι. Όλα αυτά υπάρχουν σε βάρος του ιδιοκτήτη, τραβώντας στον εαυτό τους θρεπτικά συστατικά, βιταμίνες και μεταλλικά στοιχεία. Είναι όμως τα παράσιτα τόσο επικίνδυνα όσο λέγεται ότι είναι και είναι πάντα απαραίτητη η επείγουσα θεραπεία ενός μολυσμένου ατόμου;
Λίγα λόγια για τις μοδάτες ασθένειες
Το θέμα των παρασίτων είναι ενεργά υπερβολικό στα μέσα ενημέρωσης. Σε πολλά φόρουμ στο Διαδίκτυο, οι διαφωνίες σχετικά με το πώς να αφαιρέσετε σωστά τα πρωτόζωα και τους έλμινθους από το σώμα δεν σταματούν. Προβάλλονται τα πιο απίστευτα σχήματα, προσφέρονται εκπληκτικές συνταγές που, σύμφωνα με μέλη του φόρουμ, μπορούν να θεραπεύσουν όλες τις ασθένειες, από τη γνωστή γιαρδιάση μέχρι την εξωτική σχιστοσωμίαση. Από τις τηλεοπτικές οθόνες μεταδίδουν ότι η ανθρωπότητα βρίσκεται σε κίνδυνο, και ο καθένας από εμάς είναι εδώ και καιρό σοβαρά και απελπιστικά άρρωστος. Τα νέα συλλέγονται από συναδέλφους, συγγενείς και φίλοι τρομάζουν από τρομερές προοπτικές και η διαφήμιση θαυματουργών θεραπειών που μπορούν να σώσουν την ανθρωπότητα από επικίνδυνους γείτονες δεν σταματά.
Τι πραγματικά συμβαίνει; Φυσικά, τα παράσιτα υπάρχουν και, όταν μολυνθούν, μπορούν να προκαλέσουν πολύ κακό σε έναν άνθρωπο. Αυτό είναι ότι δεν είναι κάθε κάτοικος της Γης άρρωστος, και ακόμη περισσότερο, δεν χρειάζονται όλοι ιατρική βοήθεια. Πριν δοκιμάσετε μια νέα θεραπεία για τρομακτικά στρογγυλά σκουλήκια ή τρομακτικά φιλάρια, θα πρέπει να βεβαιωθείτε ότι μια τέτοια θεραπεία είναι απαραίτητη.
Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε: δεν είναι όλα τα φάρμακα ικανά να αντιμετωπίσουν ένα πραγματικό πρόβλημα. Πολλά συμπληρώματα διατροφής που διαφημίζονται ευρέως στα μέσα ενημέρωσης είναι όχι μόνο άχρηστα, αλλά και επικίνδυνα και μπορούν να οδηγήσουν στην ανάπτυξη σοβαρών προβλημάτων υγείας.
Απρόσκλητοι επισκέπτες: ποιος απειλεί ένα άτομο;
Τα κοινά παράσιτα που εντοπίζονται είναι:
- Η Giardia είναι η πιο συχνή συντροφιά παιδιών από 2 έως 5 ετών που πηγαίνουν σε νηπιαγωγεία. Οι ενήλικες με γιαρδιάση αρρωσταίνουν σπάνια.
- Τα σκουλήκια είναι ένα άλλο παράσιτο που εμφανίζεται κυρίως σε παιδιά προσχολικής ηλικίας και σε ενήλικες που δεν τηρούν τους κανόνες προσωπικής υγιεινής.
- Οι στρογγυλοί σκώληκες είναι παράσιτα που ζουν στο λεπτό έντερο και μπορούν να διεισδύσουν σε άλλα όργανα (συμπεριλαμβανομένων των πνευμόνων). Φτάστε σε μεγάλα μεγέθη, μπορεί να οδηγήσει σε εντερική απόφραξη.
- Η ταινία χοιρινού και βοοειδούς, η πλατιά ταινία επέλεξαν το παχύ έντερο ως τόπο εντοπισμού τους. Η μόλυνση εμφανίζεται μέσω τροφής και βρώμικων χεριών.
- Το Opisthorchis και το Fascioli προτιμούν να υπάρχουν στη χοληφόρο οδό, προκαλώντας την ανάπτυξη αποφρακτικού ίκτερου.
Τα τελευταία χρόνια έχουν αναφερθεί και εξωτικά παρασιτικά νοσήματα. Αυτή η εικόνα συνδέεται με την ενεργό μετανάστευση του πληθυσμού, που επισκέπτεται δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς, συμπεριλαμβανομένων των χωρών της Ασίας, της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής. Η μη συμμόρφωση με τους κανόνες υγιεινής, η κολύμβηση σε τοπικά υδάτινα σώματα, η κατανάλωση παραδοσιακών τροφίμων, συμπεριλαμβανομένων αυτών που αγοράζονται από την αγορά με τα χέρια, οδηγεί σε ενεργή μόλυνση με ασυνήθιστα παράσιτα, τα οποία μπορούν να αναγνωριστούν μακριά από αμέσως.
Συμπτώματα παρασιτικής προσβολής
Η μόλυνση συχνά περνά απαρατήρητη από ένα άτομο. Η διαβόητη Giardia μπορεί να περάσει απαρατήρητη για χρόνια και το μόνο σύμπτωμα είναι μια αλλαγή στη συνήθη συμπεριφορά. Η Giardiasis, «μια ασθένεια της μελαγχολίας και της θλίψης», κάνει τον ασθενή λήθαργο, απαθή, οδηγεί σε κόπωση, απώλεια δύναμης, καταθλιπτική διάθεση. Σπάνια συμβαίνει σε κάποιον να αναζητήσει την αιτία στα παράσιτα. Οι περισσότεροι άνθρωποι αποδίδουν αυτά τα συμπτώματα στο άγχος, την κούραση, την έλλειψη ύπνου και άλλα χαρακτηριστικά της κανονικής ζωής ενός ατόμου.
Μερικά από τα παράσιτα που ζουν στα έντερα γίνονται γνωστά αρκετά ξεκάθαρα. Στο πλαίσιο της εισβολής, μπορεί να εμφανιστούν ορισμένα σημάδια:
Δυσπεπτικό σύνδρομο
Η πιο κοινή εκδήλωση μιας παρασιτικής μόλυνσης, που χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση τέτοιων συμπτωμάτων:
- ναυτία και έμετος;
- κοιλιακό άλγος (συνήθως γύρω από τον ομφαλό).
- διάρροια ή δυσκοιλιότητα, ασταθή κόπρανα με παθολογικές ακαθαρσίες.
Στους μισούς ασθενείς παρατηρείται αύξηση του ήπατος και του σπλήνα. Η συσσώρευση παρασίτων στα έντερα μπορεί να προκαλέσει απόφραξη, να οδηγήσει σε έντονο πόνο στην κοιλιά και απουσία κοπράνων. Αυτή η κατάσταση απαιτεί άμεση χειρουργική αντιμετώπιση.
Σύνδρομο αναιμίας
Μερικά παράσιτα μπορούν να κολλήσουν στον εντερικό βλεννογόνο για να λάβουν τα απαραίτητα για τη ζωή θρεπτικά συστατικά. Ο συνεχής τραυματισμός οδηγεί σε απώλεια αίματος, η οποία προκαλεί έλλειψη σιδήρου και συμβάλλει στην ανάπτυξη αναιμίας.
Σύνδρομο γενικής δηλητηρίασης
Ένα από τα σημάδια της παρασιτικής εισβολής είναι η παρατεταμένη υποπύρετη θερμοκρασία του σώματος. Εάν δεν εντοπιστούν άλλες αιτίες πυρετού, αξίζει να ελέγξετε για έλμινθους.
αλλεργικό σύνδρομο
Τα μακροχρόνια παράσιτα διαταράσσουν την πεπτική οδό, γεγονός που προκαλεί την ανάπτυξη αλλεργικών αντιδράσεων. Μπορεί να είναι διάσπαση των κοπράνων όταν τρώτε ορισμένα τρόφιμα ή δερματικό εξάνθημα όπως κνίδωση.
Μειωμένη ανοσία
Τα παράσιτα μειώνουν τη σύνθεση των ανοσοσφαιρινών, και κυρίως του Yg A. Αυτό οδηγεί στην εμφάνιση συχνών κρυολογημάτων και έξαρση της χρόνιας παθολογίας.
Άλλα σημάδια παρασιτικής εισβολής
Στο πλαίσιο της μόλυνσης με έλμινθους, μπορεί να εμφανιστούν άλλα συμπτώματα:
- βρουξισμός - τρίξιμο των δοντιών κατά τη διάρκεια του ύπνου.
- αϋπνία, συχνές ξυπνήσεις τη νύχτα.
- πόνος στους μύες και τις αρθρώσεις (με εξάπλωση παρασίτων ή ως αυτοάνοση αντίδραση στην παρουσία τους).
- πονοκεφάλους?
- δύσπνοια, βήχας (όταν τα παράσιτα εισέρχονται στο βρογχοπνευμονικό σύστημα).
Όλα αυτά τα συμπτώματα είναι μη ειδικά και μπορεί να εμφανιστούν σε μια ποικιλία ασθενειών. Πριν προσπαθήσετε να καθαρίσετε το σώμα από τα παράσιτα, θα πρέπει να βεβαιωθείτε για την παρουσία τους και επίσης να μάθετε ποιος ακριβώς έγινε αυτός ο απρόσκλητος επισκέπτης.
Διαγνωστικές αρχές
Μερικά παράσιτα είναι εύκολο να εντοπιστούν στα κόπρανα ή στα λευκά είδη, ενώ άλλα δεν ανιχνεύονται χωρίς ειδικές εργαστηριακές εξετάσεις. Εάν υποψιάζεστε λοίμωξη, θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν γιατρό - έναν γενικό ιατρό ή έναν ειδικό λοιμωξιολόγο. Ο γιατρός θα πραγματοποιήσει μια εξέταση, θα αναλύσει τα παράπονα του ασθενούς και θα δώσει τις συστάσεις του για περαιτέρω διάγνωση. Δεν έχει νόημα να εξετάζουμε όλα τα παράσιτα που είναι γνωστά στην επιστήμη και να χάνουμε χρόνο, χρήμα και νεύρα σε τέτοιες αναζητήσεις.
Για τη διάγνωση επικίνδυνων επισκεπτών, χρησιμοποιούνται οι ακόλουθες μέθοδοι:
- ανίχνευση παρασίτων και των αυγών τους στα κόπρανα.
- ορολογικές μελέτες για τον προσδιορισμό του τίτλου αντισωμάτων.
Οι διαγνωστικές μέθοδοι δεν δείχνουν πάντα μόλυνση με παράσιτα. Εσφαλμένη τεχνική συλλογής κοπράνων, παραβίαση του συστήματος μεταφοράς - όλα αυτά μπορούν να οδηγήσουν στο γεγονός ότι δεν θα εντοπιστούν επικίνδυνοι γείτονες. Οι ορολογικές μελέτες επίσης δεν είναι πάντα ενδεικτικές, επειδή οι υψηλοί τίτλοι ανοσοσφαιρίνης G επιμένουν για κάποιο χρονικό διάστημα μετά την πλήρη εξάλειψη των παρασίτων. Εάν ο ασθενής είναι σίγουρος ότι έχει μολυνθεί ή υπάρχουν ορισμένες προϋποθέσεις για αυτό (επισκέψεις σε εξωτικές χώρες, μη τήρηση κανόνων προσωπικής υγιεινής, περιπτώσεις μόλυνσης σε κοντινό περιβάλλον), η εξέταση πρέπει να επαναληφθεί.
Είναι απαραίτητος ο καθαρισμός του οργανισμού από τα παράσιτα;
Η αποπαρασίτωση ενδείκνυται μόνο όταν η διάγνωση επιβεβαιωθεί με εργαστηριακές μεθόδους. Τα συμπτώματα από μόνα τους δεν αρκούν για τη λήψη μέτρων για τον καθαρισμό του σώματος από τα παράσιτα. Ούτε ο κοιλιακός πόνος, ούτε η διάσπαση των κοπράνων, ούτε το δερματικό εξάνθημα υποδηλώνουν αδιαμφισβήτητη μόλυνση με έλμινθους, καθώς αυτά τα σημάδια εντοπίζονται και σε άλλες ασθένειες.
Για την αποπαρασίτωση, χρησιμοποιούνται διάφορα φάρμακα για να καταστρέψουν τους επικίνδυνους επισκέπτες και να τους απομακρύνουν από το σώμα. Αυτά τα φάρμακα είναι τοξικά, προκαλούν δυσάρεστες παρενέργειες, επομένως μπορείτε να τα πάρετε μόνο σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού. Ο γιατρός θα καθορίσει τη δοσολογία και τη διάρκεια του φαρμάκου και θα υποδείξει επίσης ποια επίδραση πρέπει να αναμένεται. Εάν δεν ακολουθήσετε αυτούς τους κανόνες ασφαλείας, μπορείτε να βλάψετε σοβαρά το σώμα σας και να επιτύχετε ανεπιθύμητο αποτέλεσμα.
Τα φάρμακα κατά των παρασίτων είναι μόνο το πρώτο στάδιο θεραπείας. Επιπλέον, ο γιατρός συνταγογραφεί άλλα φάρμακα:
- μέσα για την αποκατάσταση της εντερικής μικροχλωρίδας.
- Παρασκευάσματα για την ομαλοποίηση της γαστρεντερικής κινητικότητας.
- αντιισταμινικά για την εξάλειψη μιας αλλεργικής αντίδρασης.
- βιταμίνες.
Ο σκοπός μιας τέτοιας θεραπείας δεν είναι μόνο η καταστροφή των παρασίτων, αλλά και η αποκατάσταση της φυσιολογικής λειτουργίας του οργανισμού. Στο δεύτερο στάδιο, χρησιμοποιούνται επίσης διάφορα αφεψήματα βοτάνων για επιτυχή θεραπεία:
- φασκόμηλο?
- θηρανθεμίς;
- χαμομήλι;
- λιναρόσπορος και κολοκυθόσποροι κ. λπ.
Αυτά τα βότανα περιέχονται σε διάφορα συμπληρώματα διατροφής που χρησιμοποιούνται για τον καθαρισμό του σώματος από τα παράσιτα. Είναι απαραίτητο να χρησιμοποιείτε τέτοια προϊόντα με μεγάλη προσοχή, καθώς δεν περιλαμβάνονται πάντα μόνο σχετικά αβλαβή συστατικά στη σύνθεση τέτοιων προσθέτων. Στην καλύτερη περίπτωση, απλά δεν θα υπάρξει καμία επίδραση από τη θαυματουργή θεραπεία, στη χειρότερη, θα εμφανιστούν ανεπιθύμητες αντιδράσεις και επιπλοκές.
Υπάρχουν περιπτώσεις όπου το υπερβολικό πάθος για κλύσματα, αφεψήματα και βάμματα οδήγησε σε δηλητηρίαση ή χημικά εγκαύματα και, στη συνέχεια, αντί να απαλλαγεί από τα παράσιτα, ένα άτομο έλαβε ένα σωρό νέα προβλήματα. Είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη η λήψη αμφίβολων συμπληρωμάτων για τους ηλικιωμένους και όλους όσους έχουν παθήσεις της καρδιάς, των νεφρών και του ήπατος.
Πρόληψη
Δεν έχει νόημα να συμμετέχουμε σε τακτικό καθαρισμό του σώματος από παράσιτα στο σπίτι με αυτοσχέδια μέσα. Η προληπτική αποπαρασίτωση δικαιολογείται μόνο σε ειδικές περιπτώσεις:
- ανίχνευση παρασίτων σε μέλη της οικογένειας.
- έξαρση παρασιτικών ασθενειών στην περιοχή κατοικίας·
- προφανείς παραβιάσεις των κανόνων προσωπικής υγιεινής κατά την επίσκεψη σε εξωτικές χώρες.
- τρώγοντας ωμό ή μισομαγειρεμένο κρέας και ψάρι, πίνοντας ακάθαρτο νερό από αμφίβολες πηγές.
Μπορεί να συνιστάται προφυλακτική αποπαρασίτωση σε ιδιοκτήτες κατοικίδιων ζώων, ειδικά εάν ο σκύλος ή η γάτα βγαίνουν έξω. Αλλά ακόμα και σε αυτήν την περίπτωση, θα είναι πιο εύκολο να δώσετε ένα χάπι παρασίτου σε ένα κατοικίδιο από το να υποβάλετε τα μέλη της οικογένειάς σας σε παρόμοια διαδικασία.
Πριν πραγματοποιήσετε οποιαδήποτε πειράματα στο σώμα σας, θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν γιατρό.